เมื่อขนของทั้งหมดขึ้นรถขนของเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถขนของมุ่งหน้าตรงสู่เส้นทางไปโรงเรียนเก่าของผม ไม่ต้องบอกทางผมก็รู้ครับ ถิ่นที่คุ้นเคยที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ครับ อยู่มาตั้งแต่เด็กๆ ผมขับรถขนของเข้าสู่ถนนเส้นหนึ่งที่ได้ชื่อว่าติดที่สุดแห่งหนึ่งของแถวนั้น แต่จะทำยังไงได้ละครับในเมื่อถ้าไปถนนเส้นอื่นมันจะอ้อมมาก ถึงมากที่สุด ยังไงก็ต้องมาเส้นทางนี้ครับ กลับมาที่ถนนนี้อีกครั้งผมก็นึกถึงสมัยเรียนหนังสือ ผมก็ใช้เส้นทางนี้ในการมาเรียนหนังสือครับ ขับรถไปก็สองข้างท้ายไป ไหนๆรถขนของก็เคลื่อนที่ได้ช้าขนาดนี้ อย่างเดียวที่หน้าสนใจในการขับรถขนของตอนนี้คือสองข้างทางเท่านั้น ตลอดสองข้างทางมีอะไรเปลี่ยนไปเยอะครับ สิ่งก่อสร้างใหม่ๆเกิดขึ้นเต็มไปหมด ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้วนอกจากห้างสรรพสินค้าที่มาเดินกับแม่ตอนเด็กๆ อยู่เป็นประจำ จากนั้นผมพ้นช่วงที่รถติดมาได้แล้วผมก็ตั้งใจขับรถขนของมุ่งหน้าตรงไปที่หมู่บ้านที่ในซอยหมู่บ้านจะมีโรงเรียนของผมตั้งอยู่นั้นเอง เมื่อผมขับรถขนของเข้าในซอยและเอารถขนของไปจอดหน้าบ้านลูกค้าเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ผมและทีมก็จัดการขนย้ายของทั้งหมดลงจากรถขนของแล้วเอาเข้าบ้านลูกค้าทันที เนื่องจากผมห็นท้องทำท่าว่าฝนจะตกแล้วเลยเร่งลูกทีมรถขนของให้รีบทำงานกันหน่อย ข้าวของของลูกค้าจะได้ไม่เสียหาย แล้วผมก็เห็นเด็กนักเรียน ตัวเล็กๆรีบวิ่งหน้าตั้งออกจากโรงเรียนเลย เหมือนผมสมัยเด็กๆไม่มีผิด ผมรู้เลยว่าเด็กคนนั้นหรือพวกนั้นจะรีบวิ่งไปที่ไหน ที่หน้าปากซอยมีร้านเกมอยู่ร้านหนึ่งครับ ทุกวันนี้มันก็ยังเปิดให้บริการอยู่ฮ่าๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น